2. Polub ten post i udostępnij go publicznie na swoim profilu.
3. W komentarzu pod postem napisz co najbardziej lubisz w naturalnych miodach i oznacz co najmniej dwie osoby, które chętnie skosztowałyby z Tobą taki miodzik.
JAKIE SĄ ZASADY?
Konkurs trwa od 18 marca 2024 do 25 marca 2024.
Nagrodzimy najciekawsze opisy osób, które spełniły wszystkie warunki, wzięcia udziału w konkursie.
Wyniki zostaną ogłoszone 26 marca 2024 na naszym profilu na Facebooku. Pudełko zostanie wysłane natychmiast po otrzymaniu od zwycięzcy adresu wysyłki.Nie czekaj dłużej! Dołącz do zabawy i miej szansę wygrać to niesamowite pudełko prezentowe, które przygotowaliśmy specjalnie dla Ciebie! Powodzenia!
Regulamin Wiosennego Konkursu
1. Organizator
1.1. Organizatorem konkursu jest AMIGO Wojciech Ruszczyński, z siedzibą w os. Dąbrowszczaków 24/4, 62-020 Swarzędz, NIP: 7771035520, zwana dalej “Organizatorem”.
2. Cele konkursu
2.1. Celem konkursu jest promocja naturalnych miodów oraz zachęcenie użytkowników Facebooka i/lub Instagrama do dzielenia się swoimi opiniami na temat miłości do produktów naturalnych.
3. Warunki uczestnictwa
3.1. Konkurs jest otwarty dla osób pełnoletnich, które posiadają dostęp do platformy Facebook i/lub Instagram.
4. Zasady uczestnictwa
4.1. Aby wziąć udział w konkursie, uczestnik musi:
Polubić fanpage Sycewskie Miody na Facebooku i/lub Istagramie.
Polubić post z informacją o konkursie i udostępnić go publicznie na swoim profilu.
W komentarzu pod postem napisać co najbardziej lubi w naturalnych miodach i oznaczyć co najmniej dwie osoby, które chętnie skosztowałyby z Tobą taki miodzik.
5. Nagrody
5.1. Organizator nagrodzi trzy najciekawsze historie związane z miłością do naturalnych miodów.
5.2 Główną nagrodą jest zestaw prezentowy trzech miodów o wartości 75zł.
5.3 Drugie i trzecie miejsce otrzymają zestaw prezentowy z dwóch miodów o wartości 50zł.
6. Wyłonienie zwycięzców
6.1. Zwycięzcy zostaną wyłonieni przez Organizatora na podstawie kreatywności, oryginalności oraz zgodności z tematem konkursu.
6.2 Zwycięzcy muszą spełnić wszystkie warunki Regulaminu Konkursu.
7. Terminy
7.1. Konkurs trwa od 18 marca 2024 roku do 25 marca 2024 roku.
7.2. Wyniki zostaną ogłoszone na profilu Facebooka Organizatora 26 marca 2024 roku.
8. Dostawa nagród
8.1. Nagrody zostaną wysłane do zwycięzców natychmiast po otrzymaniu od nich adresu wysyłki.
9. Postanowienia końcowe
9.1. Organizator zastrzega sobie prawo do oceny i wyłonienia zwycięzców.
9.2. Uczestnictwo w konkursie oznacza akceptację niniejszego regulaminu.
9.3. Niniejszy konkurs nie jest w żaden sposób sponsorowany, popierany ani przeprowadzany przez Facebooka.
Kosmetyki na bazie miodu są wyjątkowe z wielu powodów. Miód jest bogaty w składniki odżywcze, takie jak witaminy, minerały i przeciwutleniacze, które mają korzystny wpływ na skórę. Jego właściwości antybakteryjne i przeciwzapalne sprawiają, że jest skutecznym środkiem do walki z trądzikiem i łagodzeniem stanów zapalnych skóry. Ponadto miód działa nawilżająco, pomagając w utrzymaniu odpowiedniego poziomu wilgotności skóry, co sprawia, że jest doskonałym składnikiem do pielęgnacji skóry suchej i odwodnionej. Regularne stosowanie kosmetyków na bazie miodu może przyczynić się do poprawy kondycji skóry, nadając jej zdrowy i promienny wygląd.
Naturalny miód, składniki
Miód jest bogaty w różnorodne składniki odżywcze i substancje o właściwościach korzystnych dla skóry. Oto kilka kluczowych składników miodu, które sprawiają, że jest korzystny dla skóry:
Cukry: Miód zawiera głównie glukozę i fruktozę, które działają jako humektanty, przyciągając i zatrzymując wilgoć w skórze. Dzięki temu pomaga nawilżyć i zmiękczyć skórę.
Enzymy: Miód zawiera enzymy, takie jak glukozydaza, amylaza i katalaza, które pomagają w procesie regeneracji skóry oraz wspomagają gojenie się ran.
Kwasy organiczne: W miodzie znajdują się różne kwasy organiczne, takie jak kwas mrówkowy, kwas mlekowy i kwas cytrynowy, które mają właściwości przeciwzapalne i łagodzące podrażnienia skóry.
Przeciwutleniacze: Miód zawiera różne przeciwutleniacze, w tym flawonoidy i polifenole, które pomagają w zwalczaniu wolnych rodników i chronią skórę przed stresem oksydacyjnym oraz przedwczesnym starzeniem się.
Minerały: Miód zawiera różne minerały, takie jak potas, magnez, wapń i cynk, które odgrywają ważną rolę w utrzymaniu zdrowej skóry i wspomagają procesy regeneracyjne.
Aminokwasy: Miód zawiera aminokwasy, które są niezbędne do budowy i naprawy tkanek skórnych, co wspomaga procesy regeneracyjne skóry.
Właściwości antybakteryjne: Miód zawiera naturalne substancje antybakteryjne, takie jak inhibina i peroksydaza, które pomagają w zwalczaniu bakterii na skórze, co może być korzystne w leczeniu trądziku i zapobieganiu infekcjom skórnym.
Dzięki temu bogactwu składników odżywczych miód jest ceniony w pielęgnacji skóry i może być stosowany w różnych produktach kosmetycznych do nawilżania, łagodzenia podrażnień, przyspieszania gojenia ran oraz poprawienia ogólnego stanu skóry.
Działanie miodu na skórę
Naturalny miód ma wiele korzystnych właściwości dla skóry, dlatego jest często wykorzystywany w kosmetyce. Oto kilka jego właściwości:
Nawilżanie
Miód jest naturalnym humektantem, co oznacza, że przyciąga i zatrzymuje wilgoć w skórze. Dzięki temu pomaga nawilżyć i zmiękczyć skórę, co jest szczególnie korzystne dla osób z suchą lub odwodnioną skórą.
Łagodzenie podrażnień
Dzięki swoim właściwościom łagodzącym i przeciwzapalnym, miód może pomóc w redukcji podrażnień skóry, zaczerwienień oraz łagodzeniu stanów zapalnych, takich jak trądzik czy łuszczyca.
Antybakteryjne działanie
Miód ma naturalne właściwości antybakteryjne, dzięki obecności enzymów, antyoksydantów i kwasów organicznych. Może więc pomóc w zwalczaniu bakterii na skórze, co może być korzystne w leczeniu trądziku i zapobieganiu infekcjom skórnym.
Wspomaganie gojenia się ran
Zastosowanie miodu na skórę może przyspieszyć proces gojenia się ran i drobnych uszkodzeń skóry dzięki jego właściwościom antybakteryjnym, przeciwzapalnym i regeneracyjnym.
Peeling i złuszczanie
Konsystencja miękkiego miodu sprawia, że może on być używany do delikatnego złuszczania martwego naskórka, poprawiając teksturę skóry i pozostawiając ją bardziej promienną.
Antyoksydacyjne działanie
Miód jest bogaty w antyoksydanty, które pomagają w zwalczaniu wolnych rodników i redukują stres oksydacyjny skóry, opóźniając proces starzenia się skóry i zapobiegając uszkodzeniom spowodowanym działaniem czynników zewnętrznych, takich jak promieniowanie UV.
Jaki rodzaj miodu najlepszy na skórę?
Istnieją różne rodzaje miodu, które są szczególnie korzystne dla skóry ze względu na swoje unikalne właściwości i składniki. Oto kilka popularnych rodzajów miodu, które są cenione ze względu na ich korzyści dla skóry:
Miód lipowy
Miód lipowy, pochodzący z kwiatów lipy, jest znany ze swoich łagodzących właściwości i delikatnego zapachu. Jest bogaty w przeciwutleniacze oraz witaminy, co sprawia, że jest korzystny dla skóry wrażliwej i podatnej na podrażnienia.
Miód akacjowy
Miód akacjowy, pozyskiwany z kwiatów akacji, ma delikatny smak i jasną, klarowną barwę. Jest bogaty w fruktozę, co sprawia, że jest bardzo łagodny dla skóry. Jest idealny do stosowania na skórę wrażliwą i delikatną, pomagając w jej nawilżeniu i łagodzeniu podrażnień.
Miód wielokwiatowy
Miód wielokwiatowy, pozyskiwany z nektaru wielu różnych gatunków roślin, może zawierać różnorodne składniki odżywcze i właściwości zależne od roślin, z których został zebrany. Jest łagodny i uniwersalny, dlatego może być stosowany do pielęgnacji skóry wszystkich typów.
Wybór konkretnego rodzaju miodu może zależeć od potrzeb i preferencji skóry. Warto eksperymentować z różnymi rodzajami miodu, aby znaleźć ten, który najlepiej odpowiada indywidualnym potrzebom skóry.
Miód do codziennej pielęgnacji skóry
Istnieje wiele różnych sposobów wykorzystania miodu w codziennej pielęgnacji skóry. Oto kilka propozycji:
Maseczka nawilżająca
Wymieszaj miód z innymi składnikami nawilżającymi, takimi jak jogurt, awokado czy banan, aby stworzyć maseczkę nawilżającą dla skóry. Nałóż maseczkę na oczyszczoną skórę na kilkanaście minut, a następnie spłucz ciepłą wodą.
Peeling do twarzy
Połącz miód z cukrem, solą morską lub otrębami owsianymi, aby stworzyć delikatny peeling do twarzy. Delikatnie masuj mieszankę na wilgotnej skórze, aby złuszczyć martwe komórki skóry i poprawić jej teksturę.
Krem nawilżający
Dodaj miód do ulubionego kremu lub balsamu do ciała, aby zwiększyć jego właściwości nawilżające. Miód pomoże zmiękczyć i wygładzić skórę, pozostawiając ją dobrze nawilżoną i odżywioną.
Płyn micelarny
Możesz również wykorzystać miód do przygotowania własnego płynu micelarnego. Wymieszaj miód z wodą destylowaną i kilkoma kroplami olejku eterycznego lub hydrolatu, aby uzyskać łagodny i skuteczny środek do demakijażu oraz oczyszczania skóry.
Balsam do ust
Połącz miód z masłem shea, olejem kokosowym lub witaminą E, aby stworzyć naturalny balsam do ust. Ten domowy balsam doskonale nawilża i pielęgnuje usta, pozostawiając je miękkie i gładkie.
Tonik nawilżający
Dodaj miód do toniku do twarzy, aby zwiększyć jego właściwości nawilżające i odżywcze. Wstrząśnij butelką z tonikiem, aby dobrze wymieszać składniki, a następnie nanieś na oczyszczoną skórę za pomocą wacika.
Miód a starzenie się skóry
Miód może pomóc w zwalczaniu oznak starzenia się skóry dzięki swoim właściwościom antyoksydacyjnym oraz zawartym składnikom odżywczym. Oto jak miód może przyczynić się do poprawy kondycji skóry i zwalczania oznak starzenia:
Przeciwutleniacze: Miód zawiera różnorodne przeciwutleniacze, takie jak flawonoidy, polifenole, witaminy C i E, które pomagają w zwalczaniu wolnych rodników. Wolne rodniki są związane ze stresem oksydacyjnym, który przyspiesza proces starzenia się skóry, prowadząc do powstawania zmarszczek, utraty elastyczności oraz pigmentacji skórnej. Przeciwutleniacze zawarte w miodzie neutralizują wolne rodniki, zapobiegając tym samym przedwczesnemu starzeniu się skóry i chroniąc ją przed szkodliwymi czynnikami środowiskowymi.
Właściwości regeneracyjne: Miód zawiera enzymy, minerały i aminokwasy, które wspierają procesy regeneracyjne skóry. Pomagają one w naprawie uszkodzeń skóry, odbudowie tkanki, oraz stymulują produkcję kolagenu i elastyny, które są kluczowe dla zachowania jej jędrności, elastyczności i młodego wyglądu.
Nawilżenie: Nawilżona skóra wygląda zdrowiej i mniej podatna jest na powstawanie zmarszczek. Miód, dzięki swoim właściwościom humektantowym, pomaga w zatrzymywaniu wilgoci w skórze, zapobiegając jej wysuszeniu i utracie elastyczności. Nawilżona skóra wygląda młodziej i bardziej promiennie.
Łagodzenie stanów zapalnych: Stan zapalny skóry może przyspieszać proces starzenia się skóry oraz powodować pojawianie się zmarszczek. Miód posiada właściwości przeciwzapalne, które pomagają w łagodzeniu stanów zapalnych, redukcji zaczerwienień oraz łagodzeniu podrażnień skóry, przyczyniając się do jej zdrowszego i młodszego wyglądu.
W związku z tym regularne stosowanie miodu w pielęgnacji skóry może pomóc w zwalczaniu oznak starzenia się, poprawie jej elastyczności, nawilżeniu oraz ogólnym wyglądzie.
Miód na skórę – przeciwwskazania
Choć miód jest ogólnie uważany za bezpieczny składnik pielęgnacyjny skóry, istnieją pewne przeciwwskazania i potencjalne skutki uboczne, na które warto zwrócić uwagę. Osoby z alergią na produkty pszczelarskie, takie jak pyłek pszczeli, nektar czy jad pszczeli, mogą być uczulone również na miód. Używanie miodu na skórę może wywołać reakcje alergiczne, takie jak zaczerwienienie, świąd, wysypka czy obrzęk. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów alergicznych po zastosowaniu miodu na skórę, należy przerwać jego stosowanie i skonsultować się z lekarzem.
Przed zastosowaniem miodu na skórę, szczególnie jeśli masz jakiekolwiek obawy związane z alergią lub skłonnością do podrażnień, zaleca się wykonanie testu na małej części skóry, aby sprawdzić reakcję. Jeśli pojawią się jakiekolwiek niepożądane objawy, należy przerwać stosowanie i skonsultować się z dermatologiem.
Pierzga pszczela to specjalny produkt pochodzenia pszczół, który jest zebrany przez pszczoły miodne jako jeden ze składników budulca dla plastrów. Jest to mieszanina pyłku kwiatowego, miodu i enzymów, którą pszczoły formują i przechowują w komórkach plastra. Pierzga jest źródłem wielu składników odżywczych, takich jak witaminy, minerały, aminokwasy, lipidy oraz substancje biologicznie czynne. Zawiera także duże ilości białka oraz sporą dawkę naturalnych cukrów. Pierzga jest ceniona za swoje właściwości zdrowotne i jest stosowana zarówno w medycynie naturalnej, jak i suplementacji diety.
Co zawiera pierzga pszczela?
Dzięki swojemu bogactwu składników odżywczych, pierzga pszczela jest ceniona za swoje właściwości zdrowotne i jest stosowana w medycynie naturalnej oraz jako suplement diety. Pierzga pszczela jest bogata w różnorodne składniki odżywcze, w tym:
Białko: Pierzga pszczela zawiera znaczną ilość białka, co czyni ją cennym źródłem tego składnika odżywczego.
Witaminy: Zawiera szeroki zakres witamin, w tym witaminę A, witaminy z grupy B (takie jak B1, B2, B3, B5, B6, B9), witaminę C, witaminę D oraz witaminę E.
Minerały: Pierzga pszczela jest bogata w minerały, takie jak żelazo, magnez, cynk, potas, miedź, fosfor, selen i inne.
Aminokwasy: Zawiera różnorodne aminokwasy, które są niezbędne dla zdrowia organizmu, w tym te egzogenne, których organizm nie może samodzielnie syntetyzować.
Enzymy: Pierzga pszczela zawiera enzymy, które mogą wspomagać procesy trawienne oraz przyswajanie składników odżywczych.
Lipidy: Zawiera zdrowe tłuszcze, w tym kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6.
Naturalne cukry: Pierzga pszczela zawiera naturalne cukry, które dostarczają energii.
Substancje biologicznie aktywne: Zawiera również inne substancje biologicznie aktywne, takie jak flawonoidy, fenole i fitosterole, które mogą mieć korzystny wpływ na zdrowie.
Jak powstaje pierzga pszczela?
Pierzga pszczela powstaje w pszczelich ulach w procesie zbierania pyłku kwiatowego przez pszczoły. Proces ten przebiega następująco:
Zbieranie pyłku: Pszczoły wyruszają na kwiaty w poszukiwaniu nektaru i pyłku. Pyłek jest zbierany przez pszczoły za pomocą specjalnych szczoteczek, które znajdują się na ich ciałach.
Formowanie pierzgi: Po zebraniu pyłku, pszczoły dodają do niego nektar, aby utworzyć mieszankę zwaną miodem kwiatowym. Następnie mieszanka ta jest formowana w kulki i przenoszona do ula.
Przechowywanie w plastrach: W ula pierzga jest przechowywana w komórkach plastrów. Pszczoły utwardzają komórki woskiem pszczele, aby zabezpieczyć i przechowywać pierzgę.
Dojrzewanie: W ula pierzga dojrzewa i jest przetwarzana przez pszczoły, które dodają enzymy do mieszanki. Dzięki temu procesowi, pierzga staje się bardziej trwała i bogata w składniki odżywcze.
Zbieranie przez pszczelarza: Pszczelarz zbiera pierzgę z ula, korzystając z odpowiednich narzędzi i technik, aby zachować jej świeżość i wartość odżywczą.
Pierzga pszczela – właściwości
Stosowanie pierzgi pszczelej może przynieść wiele korzyści zdrowotnych, które obejmują:
Wzmacnianie odporności: Pierzga pszczela zawiera szereg składników odżywczych, w tym witaminę C, witaminy z grupy B, aminokwasy i minerały, które mogą wspomagać odporność organizmu i zmniejszać ryzyko infekcji.
Poprawa energii i wydolności fizycznej: Dzięki obecności naturalnych cukrów, białka i innych składników odżywczych, spożywanie pierzgi pszczeliej może zwiększyć poziom energii i wydolności fizycznej.
Regulacja pracy układu pokarmowego: Pierzga pszczela może wspomagać trawienie i zapobiegać problemom żołądkowym dzięki obecności enzymów trawiennych i błonnika.
Łagodzenie stanów zapalnych: Dzięki zawartości substancji przeciwzapalnych, takich jak flawonoidy i inne związki roślinne, pierzga pszczela może pomóc w łagodzeniu stanów zapalnych w organizmie.
Poprawa stanu skóry: Pierzga pszczela może być stosowana miejscowo lub doustnie w celu poprawy stanu skóry, łagodzenia trądziku i innych problemów skórnych.
Wspomaganie układu sercowo-naczyniowego: Niektóre badania sugerują, że spożywanie pierzgi pszczeliej może pomagać w obniżeniu poziomu cholesterolu i poprawie ogólnego stanu zdrowia serca.
Redukcja objawów alergii: Regularne spożywanie pierzgi pszczeliej może pomóc w zmniejszeniu objawów alergii sezonowej poprzez stopniową desensytyzację organizmu na pyłki roślinne.
Wsparcie dla układu nerwowego: Pierzga pszczela może zawierać składniki, które wspierają zdrowie układu nerwowego, co może przyczynić się do poprawy nastrój i redukcji stresu.
Jak spożywać pierzgę pszczelą?
Spożywanie pierzgi pszczeliej może odbywać się na różne sposoby, w zależności od preferencji i potrzeb danej osoby. Oto kilka popularnych metod spożywania pierzgi pszczelej:
Surowa pierzga
Niektórzy preferują spożywanie pierzgi pszczeliej w jej surowej formie, bez dodatkowej obróbki. W takim przypadku pierzgę można spożywać łyżeczką, dodając do jogurtu, musli, sałatek lub innych potraw.
Pierzga w miodzie
Można również spożywać pierzgę pszczelą zalana miodem. Wystarczy umieścić kilka gramów pierzgi w słoiczku z miodem i zostawić na kilka tygodni, aby pierzga wchłonęła miód. Następnie można spożywać mieszaninę łyżeczką.
Pierzga jako dodatek
Można również dodać pierzgę pszczelą do jogurtu, smoothie lub soków, aby wzbogacić je o dodatkowe składniki odżywcze.
Pierzga w mleku lub herbacie
Niektórzy lubią spożywać pierzgę pszczelą rozpuszczoną w ciepłym mleku lub herbacie jako naturalny sposób na poprawę zdrowia i samopoczucia.
Naturalny suplement
Pierzga pszczela to wyjątkowy naturalny, pszczeli produkt, który ona co dzień będzie wspierał Twoją odporność.
Zazwyczaj zalecana dawka dla dorosłych wynosi od 1 do 2 łyżeczek dziennie, spożywanych przed posiłkami. Można również stosować pierzgę pszczelą w postaci tabletek lub kapsułek, zgodnie z zaleceniami producenta.
Pierzga dla dzieci
Dla dzieci dawkowanie powinno być dostosowane do wieku, masy ciała oraz indywidualnych potrzeb zdrowotnych. Zalecana dawka może być mniejsza niż dla dorosłych i powinna być ustalona przez pediatrę.
Pierzga w terapii
W przypadku stosowania pierzgi pszczelej w celach terapeutycznych, dawkowanie może być dostosowywane do konkretnych schorzeń lub problemów zdrowotnych. W takich przypadkach zaleca się skonsultowanie się z lekarzem lub specjalistą od zdrowia naturalnego w celu ustalenia optymalnej dawki.
Pierzga dla zwierząt
Niektórzy ludzie stosują pierzgę pszczelą również u swoich zwierząt domowych, szczególnie psów i kotów. Dawkowanie dla zwierząt powinno być dostosowane do ich wielkości, wieku i indywidualnych potrzeb zdrowotnych, i najlepiej jest skonsultować się z weterynarzem.
Pierzga pszczela a alergia
Niektóre badania sugerują, że pierzga pszczela może pomóc w łagodzeniu objawów alergii, zwłaszcza sezonowych alergii pyłkowych. Istnieje kilka sposobów, w jakie pierzga pszczela może przyczynić się do zmniejszenia objawów alergii:
Desensytyzacja organizmu: Spożywanie pierzgi pszczeliej może stopniowo desensytyzować organizm na pyłki roślinne, które są przyczyną alergii. Regularne dostarczanie organizmowi małych ilości pyłków może zmniejszyć reakcje alergiczne.
Wzmacnianie odporności: Pierzga pszczela zawiera wiele składników odżywczych, które mogą wspierać funkcjonowanie układu odpornościowego. Silniejszy układ odpornościowy może łatwiej radzić sobie z alergenami.
Działanie przeciwzapalne: Pierzga pszczela zawiera substancje o działaniu przeciwzapalnym, które mogą pomóc w łagodzeniu stanów zapalnych spowodowanych reakcjami alergicznymi.
Lepsze samopoczucie: Osoby spożywające pierzgę pszczelą często zgłaszają poprawę ogólnego stanu zdrowia i samopoczucia, co może wpłynąć na łagodzenie objawów alergii.
Naturalne antyhistaminy: Niektóre składniki pierzgi pszczeliej mogą działać jak naturalne antyhistaminy, które zmniejszają reakcje alergiczne.
Pierzga pszczela dla kobiet w ciąży i karmiących piersią
Kobiety w ciąży
Stosowanie pierzgi pszczeliej przez kobiety w ciąży może być bezpieczne, ale zawsze warto skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem suplementacji. Niektóre źródła sugerują, że pierzga pszczela może być korzystna dla kobiet w ciąży ze względu na jej bogactwo składników odżywczych, ale istnieje również ryzyko reakcji alergicznych.
Kobiety karmiące piersią
Kobiety karmiące piersią mogą również stosować pierzgę pszczelą, ale zaleca się zachowanie ostrożności. Składniki zawarte w pierzga pszczela mogą przenikać do mleka matki i być przekazywane dziecku, dlatego warto obserwować reakcję dziecka na spożywanie pierzgi.
Pierzga pszczela a problemy skórne
Tak, pierzga pszczela może być stosowana w przypadku problemów ze skórą ze względu na jej właściwości regenerujące, nawilżające i przeciwzapalne. Istnieją na rynku specjalne preparaty np. kremy zawierające w swoim składzie pierzgę. Jednak taki krem można także przygotować samemu. Oto kilka problemów, na które pierzga pszczela może być korzystna dla zdrowia skóry:
Leczenie trądziku
Pierzga pszczela wykazuje działanie przeciwzapalne i antybakteryjne, co może być korzystne w leczeniu trądziku. Może pomóc w redukcji stanów zapalnych skóry oraz zwalczaniu bakterii odpowiedzialnych za powstawanie wyprysków.
Poprawa elastyczności skóry
Pierzga pszczela zawiera wiele składników odżywczych, takich jak witaminy, minerały i aminokwasy, które wspierają zdrowie skóry. Regularne stosowanie może pomóc w poprawie elastyczności skóry i zapobieganiu jej starzeniu się.
Gojenie się ran
Dzięki swoim właściwościom regeneracyjnym, pierzga pszczela może przyspieszać proces gojenia się ran i uszkodzeń skóry. Może być stosowana miejscowo na otarcia, zadrapania, oparzenia słoneczne i inne drobne urazy skóry.
Nawilżenie skóry
Pierzga pszczela zawiera substancje hydratujące, które pomagają w utrzymaniu odpowiedniego poziomu nawilżenia skóry. Może być szczególnie korzystna dla osób z suchą i łuszczącą się skórą.
Redukcja objawów egzemy i łuszczycy
Niektóre osoby zgłaszają poprawę objawów egzemy i łuszczycy po regularnym stosowaniu pierzgi pszczeliej. Jej działanie przeciwzapalne i regeneracyjne może łagodzić podrażnienia i zmniejszać świąd skóry.
Pierzga pszczela a układ trawienny
Pierzga pszczela może być stosowana w przypadku problemów z układem trawiennym, ponieważ zawiera wiele składników odżywczych i substancji o korzystnym działaniu dla zdrowia jelit i ogólnego układu trawiennego. Oto kilka sposobów, w jakie pierzga pszczela może pomóc w przypadku problemów z układem trawiennym:
Wzmacnianie jelit
Pierzga pszczela zawiera prebiotyki, które wspierają rozwój korzystnej mikroflory jelitowej, co może pomóc w utrzymaniu zdrowej równowagi bakteryjnej w jelitach.
Poprawa trawienia
Składniki zawarte w pierzdze pszczelej, takie jak enzymy, mogą pomagać w rozkładzie i trawieniu pokarmów, co może ułatwić proces trawienia i wchłaniania składników odżywczych.
Leczenie zapaleń jelitowych
Pierzga pszczela wykazuje działanie przeciwzapalne, co może być korzystne dla osób cierpiących na zapalenia jelitowe, takie jak wrzody żołądka, choroba Leśniowskiego-Crohna czy zapalenie jelita grubego.
Łagodzenie objawów zespołu jelita drażliwego
Niektórzy ludzie zgłaszają poprawę objawów związanych z zespołem jelita drażliwego po spożyciu pierzgi pszczelej, co może być związane z jej korzystnym wpływem na funkcjonowanie układu trawiennego.
Zapobieganie zaparciom
Pierzga pszczela zawiera błonnik, który może pomóc w regulacji ruchów jelit i zapobieganiu zaparciom poprzez zwiększenie objętości kału i ułatwienie jego przesuwania się przez jelita.
Pierzga pszczela 70g
Pierzga pszczela a stan zapalny
Pierzga pszczela może pomóc w łagodzeniu stanów zapalnych ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne oraz zawartość substancji o działaniu kojącym dla organizmu. Oto kilka właściwości, dzięki którym pierzga pszczela może przyczynić się do łagodzenia stanów zapalnych:
Właściwości przeciwzapalne
Pierzga pszczela zawiera substancje, takie jak flawonoidy i kwasy fenolowe, które wykazują działanie przeciwzapalne. Mogą one zmniejszać reakcje zapalne w organizmie i łagodzić ból oraz obrzęk związany ze stanem zapalnym.
Regulacja odpowiedzi immunologicznej
Składniki pierzgi pszczeliej mogą wpływać na układ immunologiczny, regulując reakcje zapalne. Mogą one modulować aktywność komórek układu odpornościowego, co przyczynia się do zmniejszenia stanów zapalnych.
Redukcja objawów chorób zapalnych
Pierzga pszczela może być stosowana jako wsparcie w leczeniu różnych chorób zapalnych, takich jak zapalenie stawów, choroby autoimmunologiczne czy przewlekłe zapalenie jelit. Jej działanie przeciwzapalne może pomóc w zmniejszeniu objawów i poprawie samopoczucia.
Gojenie ran
Pierzga pszczela posiada właściwości regeneracyjne, które mogą przyspieszać proces gojenia się ran i uszkodzeń tkanek. Poprzez stymulację produkcji nowych komórek i tkanki łącznej, może ona wspomagać proces regeneracji skóry i błon śluzowych.
Zwalczanie infekcji
Niektóre składniki zawarte w pierzgach pszczelich wykazują działanie antybakteryjne i przeciwwirusowe, co może być pomocne w zwalczaniu infekcji, które mogą być przyczyną stanów zapalnych.
Pierzga pszczela – przeciwwskazania
Chociaż pierzga pszczela jest uważana za naturalny produkt o wielu korzyściach zdrowotnych, istnieją również pewne przeciwwskazania i ostrożności, których należy przestrzegać. Oto kilka przeciwwskazań do stosowania pierzgi pszczelej:
Alergia na produkty pszczelarskie: Osoby z alergią na produkty pszczelarskie, takie jak pyłek kwiatowy, miód czy jad pszczeli, powinny unikać stosowania pierzgi pszczeliej. Mogą one doświadczyć reakcji alergicznych, które mogą być potencjalnie groźne dla zdrowia.
Astma: Osoby cierpiące na astmę lub inne choroby układu oddechowego mogą być wrażliwe na pyłek pszczeli obecny w pierzga pszczeliej. Stosowanie pierzgi pszczeliej może spowodować nasilenie objawów astmy lub innych problemów z oddychaniem.
Przewlekłe choroby i terapie: Osoby z przewlekłymi chorobami, takimi jak cukrzyca, choroby autoimmunologiczne czy choroby układu krążenia, powinny skonsultować się z lekarzem przed stosowaniem pierzgi pszczeliej, zwłaszcza jeśli są poddawane regularnym terapiom farmakologicznym.
Uczulenie na produkty pszczele: Nawet jeśli pacjent nie ma historii alergii na produkty pszczelarskie, pierwsze stosowanie pierzgi pszczeliej powinno być dokładnie obserwowane w celu wykrycia jakichkolwiek niepożądanych reakcji, takich jak zaczerwienienie skóry, obrzęk czy trudności z oddychaniem.
Jesienna aura sprzyja zachorowaniom na przeziębienie i grypę. Pierwsze oznaki uaktywnienia się wirusów są już w październiku, więc warto już teraz zadbać o odporność. Spożywanie prawdziwego miodu bez wątpienia będzie naturalnym sposobem na wsparcie naszej odporności.
Miód na przeziębienie – co wybrać?
Składniki miodu wykazują także działanie przeciwgorączkowe, przeciwzapalne oraz przeciwbólowe. Zmniejszenia obrzęku błon śluzowych, rozrzedzenia wydzieliny oraz wykazuje właściwości antyseptyczne. Jego właściwości uspokajające, ułatwiające zasypianie oraz działanie napotne są szczególnie warte docenienia w przebiegu przeziębienia, bo nie od dziś wiadomo, że w przypadku przeziębienia, to właśnie odpoczynek i sen są najlepszym lekarstwem. Warto pamiętać, że stosowanie miodu jest szczególnie polecane w kaszlu u dzieci. Badania naukowe udowodniły wyższą skuteczność miodu w kaszlu w przebiegu przeziębienia u dzieci w porównaniu do placebo. Miód wpływa także na przyspieszenie regeneracji organizmu, dlatego też to kolejny ważny powód, aby wykorzystywać go w walce z objawami przeziębienia.
Każdy z miodów korzystnie wpływa na nasze zdrowie. Warto jednak zgłębić ten temat i zastanowić na co konkretnie wpływają dane rodzaje miodów.
Miód na przeziębienie – jak stosować?
Miód na przeziębienie można stosować już w trakcie przeziębienia, ale także profilaktycznie, dzięki czemu odporność naszego organizmu jest stale budowana. Należy pamiętać, że miód nie lubi wysokich temperatur. Trzeba dodawać go do napojów, które mają nie więcej niż 40 stopni C. W przeciwnym razie miód straci wszystkie zdrowotne właściwości.
Miód ma najsilniejsze działanie jeżeli spożywamy go bezpośrednio – nakładając na łyżkę i zjadając. Silnie działanie przeciwbakteryjne wykazuje także miód rozpuszczany w ciepłym napoju i odstawiony np. na noc.Dobrym rozwiązaniem jest także podawanie miodu tuż przed snem. Miód podany wieczorem ułatwia zasypianie, łagodzi kaszel, ułatwia oddychanie i niweluje objawy przeziębienia.
Najlepszy miód na przeziębienie
Na wielu portalach znajdziecie informacje o tym, że to miód lipowy albo gryczany będzie tym najlepszym. Nasza odpowiedź na to jest taka – to zależy 😉 Z pewnością różne rodzaje miodów mogą mieć nieco lepsze działanie w pewnym obszarze. Jednak najważniejszym jest by miód, który wybierzesz był miodem z dobrej pasieki, bo tylko taki gwarantuje jego najlepszą jakość. Te kupione w sklepie najpewniej są przegrzane i nie mają w sobie już żadnych wartości odżywczych, a co za tym idzie, często nie są polskie.
Drugą ważną kwestią jest to, by miód smakował! Najmłodsi chętniej będą jeść miód wielokwiatowy, który jest delikatny i kwiatowy, niż spadziowy, który jest dużo bardziej wyrazisty i lekko cierpki.
U nas na pewno znajdziecie dobry miód na przeziębienie.
Poniżej przygotowaliśmy trzy propozycje naparów, które będą wspierać wasze zdrowie. Testujcie i znajdźcie dla siebie najlepszą kompozycję!
NAPAR Z JABŁKA I ROZMARYNU
Ta herbata ma niezwykłe właściwości antybiotyczne, a na dodatek rozmaryn świetnie pobudza trawienie 😉
SKŁADNIKI Baza – szklanka ulubionej herbaty gałązka rozmarynu połówka jabłka ½ łyżeczki miodu OPCJONALNIE: przyprawy korzenne
Do zaparzonej herbaty dodaj pokrojone w plastry jabłko oraz gałązkę rozmarynu (ewentualnie przyprawy). Całość trzymaj pod przykryciem przez 5 min, dodaj miód i gotowe!
NAPAR Z IMBIRU I POMARAŃCZY
Imbir dzięki swoim właściwościom leczniczym stanowi świetną bazę do leczniczego naparu, który zapobiega rozwojowi infekcji, pobudza krążenie krwi i działa przeciwzapalnie.
SKŁADNIKI ok. 3 cm świeżego korzenia plaster pomarańczy łyżeczka miodu kilka goździków
Imbir pokroić na plasterki lub zetrzeć na tarce, zalać gorącą wodą (nie wrzątkiem), dodać plaster pomarańczy i goździki. Całość należy parzyć pod przykryciem przez około 10 minut. Po tym czasie dodać miód – napar jest gotowy do picia.
ZŁOTE MLEKO
Złote mleko to doskonałe antidotum na rozwijające się przeziębienie, a także gorsze samopoczucie lub wyziębienie. Napój działa odkażająco, relaksująco i silnie rozgrzewająco. Będzie on również naturalną ochroną dla podrażnionego gardła.
SKŁADNIKI 250 ml mleka (krowie lub roślinne) ½ łyżeczki miodu 1 łyżeczka kurkumy ¼ łyżeczki cynamonu ¼ łyżeczki suszonego imbiru lub ½ łyżeczki świeżego, tartego imbiru szczypta pieprzu albo chili OPCJONALNIE: szczypta kardamonu, soli lub odrobina ekstraktu waniliowego
Wszystkie przyprawy należy zalać mlekiem, a następnie gotować na małym ogniu przez mniej więcej kwadrans. Wygotowany imbir możesz odcedzić, jeśli wolisz klarowne napoje.
A jeśli domownicy nie są przyzwyczajeni do smaku kurkumy, możecie zacząć od szczypty 🙂
Wosk jest podstawowym budulcem ula, ponieważ powstają z niego plastry, w których wychowują się nowe pokolenia pszczelich rodzin. Produkowany jest przez pszczoły dzięki spożywaniu dużej ilości miodu i pyłku. Podobnie jak inne produkty pszczele, ma wiele cennych właściwości. Jest on znany i stosowany od co najmniej 4,5 tys. lat! Dlaczego więc o nim zapomnieliśmy? A no dlatego, że na nasz rynek wszedł tańszy (i jakościowo gorszy, ale o tym niżej) zamiennik – parafina. A żeby wyprodukować 1 kg wosku pszczoły zużywają około 3,6 kg miodu! Więc musicie przyznać, że jest to pracochłonne, czasochłonne i kosztowne zadanie.
Świeca jak każda inna?
W ciągu ostatnich kilku stuleci, świece woskowe zostały stopniowo zastąpione przez świece łojowe (z tłuszczu zwierzęcego), a w ostatnim stuleciu przez świece parafinowe. Parafina jest wykonana z osadu wytrącającego się z ropy naftowej. Osad jest następnie bielony benzenem i zmienia się jego właściwości innymi rozpuszczalnikami chemicznymi. Podczas palenia świec parafinowych powstaje sadza i dym zawierający toksyczne substancje rakotwórcze, łącznie z bardzo szkodliwymi związkami chemicznymi zawartymi w powszechnie stosowanych ołowianych knotach. Prawdopodobnie nigdy nie zapalił_byś świecy parafinowej ze względu na ich nieprzyjemny zapach (porównywalny do spalin), ale został on przytłumiony przez syntetyczne dodatki zapachowe, z których wiele to substancje drażniące lub toksyczne same w sobie. A gdybyś wiedział, że resztki sadzy, dymu i chemikaliów z takich świec mogą przyklejać się do ścian, sufitu oraz przewodów wentylacyjnych i zaczynają w nich krążyć, gdy tylko włączysz ogrzewanie lub klimatyzację, nigdy prawdopodobnie nie zapalił_byś takich świec. Teraz już wiesz. Jednak jest rozwiązanie – świece naturalne. A te wykonane z czystego wosku pszczelego nie powodują żadnego z tych problemów. Wręcz przeciwnie, mają one niezwykle korzystny wpływ na układ oddechowy.
Naturalny wosk pszczeli
W skład pszczelego wosku wchodzą estry alkoholi i kwasów tłuszczowych, węglowodory, wolne kwasy tłuszczowe, wolne alkohole tłuszczowe i wiele innych substancji. W wosku zawarte są także węglowodany, barwniki, minerały i substancje aromatyczne. Chryzyna w nim obecna wykazuje działanie antybiotyczne. Estry i beta- karoten mają właściwości przeciwzapalne i odnawiające. Występujące w wosku flawonoidy działają zarówno przeciwzapalnie, jak przeciwbakteryjnie. Wosk pszczeli zawiera skwalen, który naturalnie występuje w skórze ludzkiej i chroni przed drobnoustrojami. Produkt ten jest źródłem witaminy A, która pobudza i reguluje podziały komórkowe. Ponadto w wosku został zawarty kwas palmitynowy, melisowy, masłowy, walerianowy i octowy. Jest on wykorzystywany także w dermatologii jako naturalny środek o działaniu przeciwdrobnoustrojowym, przeciwzapalnym i odnawiającym. Może być stosowany przy leczeniu oparzeń i ran.
Zalety naturalnych świec woskowych
Świece woskowe odświeżają i jonizują powietrze. Płonąca świeca jest nie tylko źródłem światła, ale także produktem o cennych właściwościach leczniczych. Przede wszystkim woskowe świece likwidują szkodliwe zapachy naturalne i sztuczne,w tym zapach dymu tytoniowego. Świece odświeżają również powietrze, a dodatkowo, nasycają je przyjemnym miodowym aromatem. Produkt ten ujemnie jonizuje powietrze, co oznacza, że neutralizuje negatywne promieniowanie urządzeń elektrycznych i elektronicznych. Dodatkowo jony te łagodzą alergie, astmę, choroby górnych dróg oddechowych i płuc. Zapach świec woskowych korzystnie wpływa na samopoczucie i działa uspokajająco. Udowodniono, że pozytywnie wpływa na koncentrację. Warto wiedzieć, że świece z wosku pszczelego spalają się bezdymowo i nie uwalniają żadnych szkodliwych substancji. Ponadto dają jasne, ciepłe i przyjemne światło. Świece woskowe powinno palić się od 15 do 60 minut dziennie. Wiele osób cierpiących na astmę, alergię czy problemy z zatokami potwierdziło, że ich oddech stał się o wiele swobodniejszy, a sen mniej zakłócony.*
Palenie świec z wosku pszczelego
Świece z wosku pszczelego mają właściwości zdrowotne i walory estetyczne. Jednak należy palić je w odpowiedni sposób. Po pierwsze z zachowaniem środków ostrożności – pod nadzorem, w miejscach niedostępnych dla dzieci i zwierząt, poza przeciągiem i z dala od łatwopalnych materiałów, np. firanek.
Ważny jest także czas palenia świecy z wosku pszczelego. Musi on zostać dopasowany do średnicy świecy. Chodzi o to, żeby wosk rozpuścił się równomiernie na całej powierzchni świecy. Jest to najbardziej istotne przy świecach o większej średnicy, gdzie 30 minutowe palenie jest niewystarczające i spowoduje tunelowanie świecy. Jeśli jednak świeca paliła się za krótko i powstał tunel, konieczne będzie ścięcie pozostałych boków lub odlanie roztopionego wosku, aby płomień nie zgasł. Po takiej korekcie palimy świecę tak długo, aż roztopi się po całości. Pozostały wosk warto zachować – można będzie go wykorzystać do odlania własnej świeczki lub do kominka. Za długie jednorazowe palenie też nie jest wskazane. Po kilku godzinach knot zrobi się za długi, a świeca zacznie kopcić i wypalać się za szybko.
Świeca będzie cieszyła nas długo, jeśli będziemy pilnować długości knota. Optymalna długość to ok. 5 mm. Przed każdym paleniem należy skrócić knot. Jeśli planujemy długie palenie, warto w jego trakcie skrócić knot i ponownie zapalić świecę. Podczas dłuższego palenia knot może się zwijać na jedną ze stron – wystarczy skrócić go, żeby wszystkie boki równomiernie się topiły.
Ze względów bezpieczeństwa nie należy palić świecy do samego końca lub do dna słoika. Szkło się nagrzewa, a świeca wolnostojąca może kapać, więc należy pamiętać o podkładkach zabezpieczających powierzchnię. Pamiętajmy także o odczekaniu kilku godzin od otwarcia przesyłki ze świecą w naczyniu do jej odpalenia. Zwykle świece podczas dostawy są w zimnym miejscu, więc ich nagłe rozpalenie może spowodować pęknięcie pojemnika. Trzeba poczekać, aż świeca będzie w temperaturze pokojowej.
*”Ponadczasowe tajemnice zdrowia i odmładzania” T.1, Andreas Moritz , s. 399
A scenery of a country field full of poppies and other wildflowers
Przede wszystkiem nakład pracy przy zakładaniu łąki kwiatowej jest bardzo mały, a efekt wizualny robi wrażenie! Na jednej łące można spotkać ok 300 gatunków roślin i zwierząt. Dodatkowo łąki kwietne są iezwykle łatwe w utrzymaniu. W sprzyjających warunkach i przy odpowiednim doborze mieszanki wystarczy jedynie skosić teren raz lub dwa razy w roku. Kwiaty rosnące na łące mają rozbudowany system korzeniowy, co sprawia że rośliny są bardziej odporne na suszę. Natomiast w czasie deszczu potrafią absorbować dwa razy więcej wody niż trawnik i przechować ją dłużej w glebie.
Dlaczego warto wysiać łąkę kwietną?
łąki kwiatowe pomagają ograniczyć negatywne skutki zmian klimatu – filtrują powietrze, obniżają temperaturę, poprawiają retencję wód opadowych – dzięki łące kwietnej woda deszczowa nie spłynie tak szybko do kanalizacji, zmniejsza się też ryzyko lokalnych podtopień i „powodzi natychmiastowych”
zasiane między ruchliwymi ulicami pełnią funkcję antysmogową, ozdobną i urozmaicają krajobraz
łąki pełne kwiatów są tańsze w utrzymaniu niż trawnik i biologicznie o wiele bardziej różnorodne
nie wymagają tak częstej pielęgnacji i dużej ilości wody, jak trawniki
łąka kwietna stanowi schronienie dla wielu zwierząt żyjących w mieście, przyciąga motyle, pszczoły, ptaki
założenie łąki kwietnej jest jednym z łatwych sposobów wspierania bioróżnorodności
Łąka kwietna to miejsce pełne kwiatów, zapachu i mnóstwa kolorów a także znakomite schronienie dla dzikich pszczół i innych pożytecznych owadów.
Założenie łąki kwietnej w ogrodzie jest niezwykle łatwe. Wystarczy wygospodarować kawałek trawnika w otwartym, nasłonecznionym miejscu i wysiać nasiona. Mini-łąka, bogata w kwiaty zapewnia osłonę i pokarm dla dzikiej przyrody. Utrzymanie łąki kwietnej jest znacznie łatwiejsze niż utrzymanie tradycyjnego trawnika, a taka ozdoba przełamuje monotonię zielonej murawy i dodaje życia ogródkowi. Dodaje energii kolorów, ale również bioróżnorodności i dźwięków – bzyczenia owadów przez całe lato.
Gdzie można wysiać łąkę?
Wszędzie! Warunkiem jest jedynie odpowiednie przygotowanie gleby. Możesz ją wysiać przy drodze, w miejscach, gdzie nic nie rośnie, zastąpić nią zwykły trawnik. Można ją wysiać w donicy i przyozdobić nią miejskie balkony. Warto zachęcać innych do
Kiedy wysiewać łąkę?
Łąkę jednoroczną najlepiej wysiewać wiosną. Do kiełkowania potrzebne są stale dodatnie temperatury i większa ilość opadów. W przypadku suchej wiosny, podczas wschodów należy zapewnić łące odpowiednią ilość wody.
Alternatywą jest siew jesienny. Nasiona przezimują w gruncie i rozpoczną wzrost, gdy pojawią się sprzyjające warunki. Takie rozwiązanie stosuje się ze względu na niektóre gatunki roślin, zwłaszcza wieloletnich, które lepiej kiełkują po przemrożeniu. Jednak stosując siew jesienny, musimy liczyć się z możliwością zdominowania łąki przez trawy i chwasty, które zaczynają kiełkowanie w niższych temperaturach. Dodatkowo wczesne kiełkowanie siewek naraża je na niebezpieczne skutki przymrozków. Siew jesienny wykonujemy gdy temperatura jest niska, ale nie doszło jeszcze do zmrożenia gruntu.
Łąkę wieloletnią możemy wysiać w dowolnym momencie sezonu wegetacyjnego. Należy jedynie pamiętać o zachowaniu odpowiedniej wilgotności gleby..
Łąka kwietna – jak ją założyć ?
łąkę kwietną wysiewamy w miejscu pozbawionym roślinności i na terenie odchwaszczonym (ręcznie, nie chemicznie)
gleba – przed wysianiem łąki kwietnej należy intensywnie przegrabić i rozdrobnić ziemię, żeby nasiona miały szansę wykiełkować
sianie – można łąkę kwietną siać ręcznie lub siewnikiem
podlanie – po wysianiu nasiona należy dobrze ubić lub przysypać warstwą ziemi ogrodniczej, aby uniknąć wydziobania przez ptaki, wypłukania przez deszcze. Następnie należy podlać wysianą łąkę.
Chociaż rośliny miododajne same z siebie miodu nie dają, stanowią podstawę do produkcji miodu. Delektujemy się miodem, jednak nie zawsze pamiętamy, dzięki czemu on powstaje. Jeśli nawet znamy proces powstawania miodu, zwykle nie dociekamy, które rośliny sprzyjają pszczołom i nie dbamy o to, by było ich jak najwięcej. A to duży błąd!
Rośliny miododajne w znacznej większości charakteryzują się pięknymi, wielobarwnymi kwiatami o zachęcających zapachach. Kwitną one zwykle długo i jest ich bardzo wiele. Ich głównym celem jest zachęcenie zapylaczy do ich odwiedzenia. Dostarczają one naktaru do produkcji miodu – pokarm energetyczny i pyłku z którego powstaje pierzga i mleczko pszczele – pokarm białkowy.
Wśród roślin miododajnych możemy wyróżnić: kwiaty jednoroczne, byliny wieloletnie, krzewy i drzewa. Szczególnym zagrożeniem dla pszczół są monokultury, gdyż nie mogą one żywić się tylko jednym gatunkiem roślin. Jedynie różnorodność roślin miododajnych występujących w okolicy pozwoli im na dostarczenie pokarmu od marca do września. Warto wiedzieć, że pszczoły zaczynają zbierać pyłek i nektar w dni słoneczne, kiedy temperatura powietrza wiosną przekracza 12 ºC.
Wartość użytkowa roślin miododajnych jest spotęgowana, jeśli człowiek czerpie z nich dodatkowe korzyści. Dotyczy to drzew owocowych i uprawnych np.: jabłoni, wiśni, koniczyny białej, rzepaku czy gryki. Miododajne rośliny mogą być także dekoracją balkonów, tarasów i altanek.
Rośliny zielne
Do roślin zielnych kwitnących w kwietniu i maju, których kwiaty dostarczają pszczołom nektar i pyłek zaliczyć można: podbiał pospolity, ciemiernik biały, przylaszczka pospolita, sasanka zwyczajna, rzepak, chaber górski, żywokost lekarski, szałwia łąkowa, ostrzeń pospolity, rezeda żółta, koniczyna biała, trędownik bulwiasty.
Do roślin zielnych czerwca i lipca występujących w Polsce powszechnie i najbardziej miododajnych należą: bobik, czyściec prosty, rozchodnik ostry, wyka kosmata, chaber bławatek, koniczyna czerwona, żmijowiec zwyczajny, stulisz sztywny, facelia błękitna, koniczyna białoróżowa, gorczyca jasna, ostrożeń łąkowy, jasieniec piaskowy, dzięgiel leśny, lucerna siewna, kocimiętka naga, szanta zwyczajna, wierzbówka kiprzyca, bodziszek łąkowy, wiesiołek dwuletni, wyka ptasia, dziurawiec zwyczajny, krwawnica pospolita, chaber drakiewnik, nostrzyk żółty, szczeć pospolita, seradela pastewna, lebiodka pospolita, ślaz zygmarek, ożanka nierównoząbkowa, świerzbica polna, łyszczek wiechowaty, popłoch pospolity, gryka zwyczajna, kocimięta właściwa, oman wielki, chaber nadreński, mikołajek płaskolistny, mięta długolistna, chaber łąkowy, mięta polna, niecierpek gruczołowaty, nawłoć ogrodowa, nawłoć późna, marzymięta grzebieniasta, nawłoć kanadyjska, aster gawędka.
Ze względu na dużą wydajność nektaru i pyłku oraz masowość i powszechność występowania na obszarze Polski na uwagę zasługują w szczególności następujące rośliny zielne:
czyściec prosty – kwitnie od czerwca do sierpnia. Jest dobrze oblatywany przez pszczoły. Jego wydajność miodowa wynosi 500 kg z 1 ha
kocimięta naga – zakwita w drugiej dekadzie czerwca i kwitnie przez około 5 tygodni. Uprawiana często w ogródkach pszczelarskich w pobliżu pasiek. Jej wydajność miodowa sięga 800 kg z 1 ha, a wydajność pyłkowa 50 kg z 1 ha
szanta zwyczajna – zakwita w drugiej dekadzie czerwca i kwitnie przez około 4-5 tygodni, czasem nawet aż do sierpnia. Przez pszczoły licznie odwiedzana. Wydajność miodowa wynosi 400 kg z 1 ha
chaber drakiewnik – zakwita pod koniec czerwca i kwitnie przez 6 tygodni. Wydajność miodowa 500 kg z 1 ha
lebiodka pospolita – zakwita pod koniec czerwca. Kwitnie w lipcu i na początku sierpnia. Jest licznie odwiedzana przez pszczoły. Wydajność miodowa z 1 ha zwartego łanu może przekraczać nawet 500 kg
ożanka nierównoząbkowa – zakwita w trzeciej dekadzie czerwca i kwitnie przez około 4-5 tygodni. Jest bardzo chętnie odwiedzana przez pszczoły miodne, zbierające nektar i pyłek. Jej wydajność miodowa sięga 700 kg z 1 ha
omanwielki – zakwita w pierwszej dekadzie lipca i kwitnie do września. Pszczoły zbierają z niego bardzo ochoczo pyłek i nektar. Zasługuje na uwagę ze względu na długi okres kwitnienia
chaber nadreński – kwitnie od początku lipca przez prawie 6 tygodni. Jedna z najlepszych roślin miododajnych na glebach jałowych. Wydajność miodowa do 600 kg z 1 ha, a pyłkowa do 260 kg z 1 ha
mikołajek płaskolistny – zakwita w połowie lipca i kwitnie do końca sierpnia. Jest licznie odwiedzany przez pszczoły. Na 1 m2 zwartego łanu pracuje jednocześnie kilkadziesiąt pszczół. Wydajność miodowa sięga do 700 kg z 1 ha, a pyłkowa do 100 kg z 1 ha
niecierpek gruczołowaty – zakwita w trzeciej dekadzie lipca i kwitnie do października. Oprócz nektaru dostarcza w dużej ilości pyłku. Jego wydajność miodowa wynosi nawet do 700 kg z 1 ha, natomiast pyłkowa około 400 kg z 1 ha
nawłoć ogrodowa – zakwita w trzeciej dekadzie lipca i kwitnie do września. Na północy Polski do połowy września. Jej wydajność miodowa z 1 ha wynosi ponad 400 kg, a pyłkowa 100-200 kg
nawłoć późna – zakwita na przełomie pierwszej dekady sierpnia i kwitnie do końca września. Jej wydajność miodowa wynosi nawet 700 kg z 1 ha, a pyłkowa około 50 kg z 1 ha
facelia błękitna – wschodzi po 8 dniach, zakwita po 50 dniach od daty wysiewu i kwitnie przez 5 tygodni; można ją siać w różnych terminach. Wydajność miodowa na dobrych glebach dochodzi do 300-400 kg miodu/ha, a pyłkowa od 200 do 300kg/ha.
gryka zwyczajna – zakwita 15-25 dni od siewu, czyli bardzo szybko, natomiast kwitnienie trwa długo – od 44 do 60 dni. Wydajność miodowa ok. 115-300 kg/ha, pyłkowa 25 kg/ha
jasnota biała – okres kwitnienia od kwietnia do września. Wydajność miodowa do 200 kg/ha, pyłkowa ok. 50 kg/ha
koniczyna -kwitnie od maja do września. Wydajność miodowa ok. 90-100 kg/ha, pyłkowa 30 kg/ha
melisa lekarska – kwitnie od czerwca do sierpnia. Wydajność miodowa 32-118 kg/ha
ogórecznik lekarski -kwitnienie rozpoczyna się pod koniec czerwca i trwa około trzech tygodni. Wydajność miodowa 153-211 kg/ha
szałwia lekarska – kwitnie od końca maja do końca lipca. Wydajność miodowa 190-600 kg/ha
żmijowiec zwyczajny – kwitnie od czerwca do października. Wydajność miodowa do 400 kg/ha, pyłkowa ok. 70 kg/ha
Krzewy miododajne
Leszczyna pospolita. Wiatropylny krzew z rodziny brzozowatych. Występuje pospolicie w całej Polsce w lasach i zaroślach. Zakwita przeważnie w marcu. Termin kwitnienia zależny jest od przebiegu pogody pod koniec zimy. Pszczoły zbierają z leszczyny cenny o tej porze pyłek.
Wierzba iwa. Zakwita przed rozwojem liści w pierwszej dekadzie kwietnia i kwitnie przez okres 1-2 tygodni. Wszystkie odmiany są dobrymi roślinami pożytkowymi. Wydajność nektarowa z 1 ha wynosi 25-35 kg, wydajność pyłkowa z 1 ha – 30-45 kg.
Śliwa ałycza. Zakwita w połowie kwietnia jeszcze przed rozwojem liści, zanim zakwitną drzewa owocowe. Kwitnie ponad 1 tydzień. Zarówno wydajność miodowa jak i pyłkowa wynoszą około 30 kg z 1 ha.
Agrest pospolity. Zakwita około połowy kwietnia o kwitnie 10-14 dni. Wydajność miodowa oceniana jest na 20-30 kg z 1ha. Agrest dostarcza również pyłku.
Czeremcha zwyczajna. Zakwita w trzeciej dekadzie kwietnia i kwitnie przez okres 2 tygodni. Wydajność miodowa wynosi ok. 12 kg z 1 ha.
Porzeczka czarna. Kwitnie na przełomie kwietnia i maja przez około 2 tygodnie. Jest dość chętnie odwiedzana przez pszczoły. Wydajność miodowa z 1 ha plantacji wynosi 50-70 kg.
Śliwa tarnina. Kwitnie na przełomie kwietnia i maja przed rozwinięciem się liści przez około 7 dni. Jej wydajność miodową określono na ok. 25 kg z 1 ha.
Wiciokrzew suchodrzew. Zakwita w pierwszej dekadzie maja i kwitnie przez około 2 tygodnie. Jest to bardzo dobra roślina miododajna wydajność miodowa wynosi ok. 120 kg z 1 ha.
Berberys zwyczajny. Kwitnie w maju. Nektar dostarcza pszczołom tylko w sprzyjających warunkach pogodowych. Na liściach czasami pojawia się spadź w czerwcu.
Borówka czarna (krzewinka). Kwitnie w maju. Przy sprzyjającej pogodzie daje miód towarowy. Wydajność z 1 ha dochodzi do 100 kg.
Bagno zwyczajne (krzewinka). Kwitnie w maju i czerwcu na torfowiskach i w mokrych lasach. Wydajność miodowa do 80 kg z 1 ha. Pyłek szkodliwy dla pszczół. Małe ilości nie wywołują zatruć.
Kruszyna pospolita. Zakwita w trzeciej dekadzie maja i kwitnie nawet do sierpnia. W czerwcu masowo. Jej wydajność miodowa wynosi około 80 kg z 1 ha.
Irga czarna. Występuje w południowej części Polski w górach na wapiennych skałach. Zakwita w drugiej i trzeciej dekadzie maja. Wydajność sięga 350 kg z 1 ha.
Irga błyszcząca. Zakwita w drugiej, trzeciej dekadzie maja. Kwitnie przez okres 4 tygodni. Jej wydajność miodową określono na 340 kg z 1 ha, a wydajność pyłkową na 12 kg z 1 ha.
Malina właściwa. Rozpoczyna kwitnienie pod koniec maja przez trzy tygodnie. Wydajność miodowa około 200 kg z 1 ha, pyłkowa – 15 kg z 1 ha.
Śnieguliczka biała. Zakwita w pierwszej dekadzie czerwca i kwitnie około 10 tygodni. Wydajność miodowa wynosi ok. 190 kg z 1 ha, pyłkowa ok. 10 kg z 1 ha.
Macierzanka piaskowa (półkrzew). Zakwita w połowie czerwca i kwitnie do końca sierpnia. Pospolita w Polsce niżowej. Wydajność miodowa do 150 kg z 1 ha.
Winobluszcz trójklapowy. Zakwita w pierwszej dekadzie sierpnia i kwitnie przez około 4 tygodni. Wydajność miodowa wynosi 200-300 kg z 1 ha.
Wrzos zwyczajny (krzewinka). Zakwita w drugiej dekadzie sierpnia i kwitnie 4-5 tygodni. Wydajność miodowa może wynosić do 120 kg. Dostarcza pszczołom także pyłek.
Drzewa miododajne
Jabłoń domowa. Jabłonie zakwitają w pierwszej dekadzie maja i kwitną przez okres 2-3 tygodni. Wydajność miodowa 1 ha sadu jabłoniowego wynosi 10-20 kg, a wydajność pyłkowa ok. 8 kg.
Czereśnia. Kwitnie równocześnie z rozwojem liści w końcu kwietnia lub na początku maja. Kwitnienie trwa około 2 tygodni. Pszczoły chętnie zbierają z niej nektar i pyłek. Wydajność miodowa z 1 ha sadu wynosi 20-40 kg.
Śliwa domowa. Zakwita w pierwszej dekadzie maja i kwitnie przez ponad 1 tydzień. Wydajność miodowa przy sprzyjających warunkach meteorologicznych może dochodzić do 50 kg z 1 ha. Wydajność pyłkowa wynosi 10-15 kg z 1 ha.
Wiśnia pospolita. Zakwita w pierwszej dekadzie maja i kwitnie przez okres 2 tygodni. Wydajność miodowa z 1 ha sadu sięga 20-30 kg, a wydajność pyłkowa ok. 14 kg.
Grusza pospolita. Kwitnie na początku maja. Dostarcza pszczołom więcej pyłku niż nektaru. Wydajność miodowa 1 ha sadu gruszowego jest niewielka i wynosi 4-6 kg, w pyłkowa 5 kg z 1 ha.
Klon polny. Zakwita w pierwszej dekadzie maja i kwitnie przez okres 2 tygodni. Jego wydajność miodowa wynosi ok. 50 kg z 1 ha.
Klon zwyczajny. Zakwita w trzeciej dekadzie kwietnia i kwitnie przez okres około 2 tygodni.
Kasztanowiec zwyczajny. Zakwita w pierwszych dniach maja. Kwitnie przez około 2 tygodnie. Wydajność miodowa ok. 50 kg z 1 ha, pyłkowa 25 kg z 1 ha. Pyłek zawiera saponinę i dlatego jest w pewnym stopniu szkodliwy dla pszczół.
Klon jawor. Kwitnie w pierwszej połowie maja. Odznacza się obfitym wydzielaniem nektaru. Wydajność miodowa 50 kg z 1 ha, 0,5 kg z jednego drzewa.
Robinia akacjowa. Zakwita w pierwszej dekadzie czerwca. Kwitnie przez okres 1-2 tygodni. Wydajność miodowa wynosi ok. 65 kg z 1 ha, pyłkowa ok. 15 kg z 1 ha.
Lipa szerokolistna. Zakwita w drugiej dekadzie czerwca, kwitnie ok. 2 tygodnie. Wydajność miodowa ok. 200 kg z 1 ha, pyłkowa zaś 35 kg z 1 ha.
Lipa Moltkego. Zakwita w trzeciej dekadzie czerwca. Kwitnie ok. 2 tygodnie. Wydajność miodowa 600 kg z 1 ga, a pyłkowa 40 kg z 1 ha.
Lipa drobnolistna. Zakwita w pierwszej dekadzie lipca. Kwitnie 2 tygodnie. Wydajność miodowa wynosi 200 kg z 1 ha, pyłkowa – 40 kg z 1 ha.
Lipa Lipińskiego III. Zakwita w pierwszej dekadzie lipca. Kwitnie 2 tygodnie. Wydajność miodowa 350 kg z 1 ha, pyłkowa 5 kg z 1 ha.
Lipa krymska. Zakwita w pierwszej dekadzie lipca i podobnie jak inne lipy kwitnie ok. 2 tygodni. Wydajność miodowa 300 kg z 1 ha, pyłkowa ok. 90 kg z 1 ha.
Lipa kwietna. Zakwita w drugiej dekadzie lipca. Wydajność miodowa ok. 250 kg z 1 ha, a pyłkowa ok. 85 kg z 1 ha.
Lipa japońska. Zakwita w drugiej dekadzie lipca. Wydajność miodowa to 280 kg z 1 ha, a pyłkowa 40 kg z 1 ha.
Lipa wonna. Zakwita zwykle w połowie lipca. Kwitnie nawet do trzech tygodni. Jej wydajność miodowa wynosi ok. 200 kg z 1 ha, zaś pyłkowa ok. 45 kg z 1 ha.
Dlaczego rośliny miododajne powinny gościć w naszych domach i ogrodach?
Rośliny miododajne, poza spełnianiem ważnych funkcji, cechują się także pięknym wyglądem i przyjemnym zapachem, dzięki czemu stanowią wspaniałą ozdobę naszych balkonów, ogrodów i działek. Ich uprawa nie wiąże się z koniecznością wykonywania mnóstwa skomplikowanych czynności, dlatego każdy zapalony ogrodnik bez problemu może ozdobić nimi swoje rabaty. Wystarczy chcieć!
Rośliny miododajne posadzone na działce będą piękną ozdobą, ale przede wszystkim ogromnym wkładem na pomoc pszczołom. Przez ciągły rozwój infrastruktury zostało już niewiele naturalnych miejsc, z których mogą one pozyskiwać nektar. Sadząc rośliny miododajne na tarasie, balkonie lub działce, dostarczymy pszczołom pożywienia i materiału na miód, a tym samym wspieramy proces zapylania roślin. Możemy sadzić je nawet na balkonach w centrum miasta – pszczoły znajdą je bez problemu. Niewielkim wysiłkiem możemy zrobić coś wielkiego! Ogród, który jest miejscem przyjaznym dla pszczół i pomaga im przetrwać to powód do dumy!
Przyszedł czas obniżonej odporności. Warto o nią zadbać. Jednak zdrowy i dobrze funkcjonujący układ odpornościowy nie jest jedynie wynikiem łykania wzmacniającego syropku czy suplementu diety. Nasza odporność to efekt prawidłowej, zdrowej diety i tego w jaki sposób spędzamy swój czas.
Zadbajmy o siebie i swoją rodzinę – zainwestujmy w budowę naturalnej odporności!A jak to zrobić?
Pozbądź się produktów, które mogą przeszkadzać w budowaniu układu odpornościowego. Podczas zakupów warto zerkać na składy produktów, które kupujemy. Często te, które mają na opakowaniu napis „eko”, „naturalny” czy „wege” są jedynie zagrywką marketingową i niekoniecznie są dobre dla naszego organizmu. Im mniej składników w danym produkcie tym lepiej.
Sięgaj po produkty z dobrych źródeł. Inwestując w lepsze jakościowo jedzenie oszczędzamy na lekach i wizytach u lekarzy.
Większość z nas sięga po miód, dopiero w momencie zachorowania. To DUŻY BŁĄD! Warto zadbać o swoją odporność już wcześniej. Miód posiada działanie antybiotyczne, przeciwzapalne i wykrztuśne. Jest źródłem witaminy C, E i A. Z tego powodu znajduje swoje zastosowanie jako naturalny środek wspomagający odporność. Działanie antybiotyczne potęguje rozpuszczenie miodu w ciepłej wodzie, herbacie czy mleku. Jego bakteriobójczość wzrasta około 200-krotnie. Pamiętaj jednak aby temperatura nie była wyższa niż 45⁰C, wówczas miód traci swoje właściwości
Alkohol i papierosy niszczą witaminy i zmniejszają ich wchłanialność i mikroelementy, które wzmacniają nasze siły obronne. Chociaż rzucenie palenia jest trudne, na pewno warto byłoby ograniczyć liczbę wypalanych papierosów.
Doskonałą receptą na zwiększenie odporności jest aktywność fizyczna. Lekarze podpowiadają by było to 3 razy w tygodniu po 30 minut.
Zainwestuj w sen. Przemęczony organizm jest bardziej podatny na infekcję. Warto wiedzieć, że powinniśmy wypoczywać w całkowitej ciemności i ciszy. Dorosły człowiek potrzebuje ok. 8 godzin snu na dobę.
Codziennie poświęć trochę czasu na relaks, odprężenie, wyciszenie. Spotkania z przyjaciółmi, wyjścia do teatru czy kina to nie tylko sposób na świetne spędzanie czasu, ale też na… wzmocnienie odporności.
Ogromną moc ma też śmiech. Głośny, serdeczny, angażujący całe ciało powoduje wzrost ilości przeciwciał. Poza tym śmiech przyczynia się do obniżenia poziom stresu, który osłabia odporność.
Medycyna dysponuje dziś wieloma skutecznymi metodami leczenia wielu chorób, jednak często jest to już właściwie „gaszenie pożaru”. Zasadniczym problemem jest tutaj profilaktyka. Pomimo ogromnego postępu technologicznego i farmakologicznego, jedyne z najlepszych sposobów przeciw różnym chorobom ofiaruje nam sama natura. Pszczeli pyłek kwiatowy prezentuje się dość zwyczajnie. Przyjrzymy mu się jednak dokładniej.
Pyłek kwiatowy, które produkują kwiaty, to obok miodu podstawowy pokarm pszczół. Jego wnętrze zawiera fantastyczne konstrukcje, zbyt skomplikowane, by były dziełem człowieka. Pszczeli pyłek kwiatowy jest unikatowym naturalnym magazynem wielu biokatalizatorów. Ma on niezwykle bogaty skład chemiczny – zidentyfikowano w nim ponad 250 różnych związków. Znajdują się w nim cukry proste (fruktoza, glukoza), kwasy tłuszczowe, ponad 30 oraz składniki mineralne, takie jak potas, fosfor, wapń, magnez, sód, żelazo i cyn. Pyłek kwiatowy jest też źródłem wielu witamin. Wśród nich najważniejszymi są: A, B1, B2, B3, E, C, PP, D, H, B12, kwas foliowy, inozytol, biotyna, kwas pantotenowy, kwercytyna. Wszystkie te związki czynne działają łagodnie i powoli, nie naruszając istniejącej równowagi narządowej, tkankowej czy układowej. Umożliwia to organizmowi człowieka aktywację własnych naturalnych mechanizmów obronnych, zwiększając szansę na utrzymanie zdrowia.
Dla zrozumienia znaczenia pszczelego pyłku kwiatowego musimy wiedzieć, że zdrowie i choroba nie są zdeterminowane na poziomie narządów, a na poziomie każdej komórki budującej nasze ciało. Dlatego określone składniki odżywcze mogą leczyć je na poziomie komórkowym na długo przed utajeniem się choroby.
Badania przeprowadzone nad pszczelim pyłkiem kwiatowym potwierdziły jego korzystny wpływ na zdrowie człowieka.
Jakie jest jego działanie?
– wzmacnia apetyt i reguluje przemianę materii,
– wzmacnia organizm i działa przeciwko anemii, a także przyczynia się do spadku wagi u osób otyłych,
– ma właściwości detoksykacyjne (odtruwające), zmniejsza lub całkowicie eliminuje szkodliwe oddziaływanie wielu czynników chemicznych na organizm człowieka,
– ochrania wątrobę przed zatruciem substancjami toksycznymi, ułatwia jej odnawianie, a także wspomaga leczenie choroby alkoholowej,
– wykazuje właściwości antydepresyjne, antyalergiczne i antybiotyczne,
– zmniejsza nerwowość i rozdrażnienie, zwiększa koncentrację,
– pobudza komórki nerwowe, przez co sprzyja funkcjonowaniu mózgu,
– zmniejsza zmęczenie i uczucie niepokoju przyspieszając odzyskanie stanu normalnego,
– poprawia krążenie krwi i oddychanie, co spowolni proces zmęczenia organizmu, w szczególności u osób starszych,
– poprawia wydajność serca,
– chroni prawidłową funkcję wątroby,
– ma bezpośredni wpływ na rozwój umysłowy oraz funkcje autonomiczne rosnącego dziecka,
– profilaktyczne przyjmowanie pyłku zapobiega występowaniu przeziębienia i grypy, a w przypadku zachorowania, skraca czas leczenia i łagodzi przebieg infekcji.
Jakie są wskazania?
Okresy zdrowienia, stany wyczerpania, zmęczenia, niedobory witaminowe, stany napięcia emocjonalnego, obniżonego nastroju.
Stany depresyjne.
Choroby przewlekłe i wyniszczające, ostre i przewlekłe choroby zakaźne.
Ostre niedobory białkowe.
Wypadanie włosów, zwiększona łamliwość i nadmierna miękkość paznokci, pęknięcia skóry w kącikach ust.
Niedokrwistość wywołana niedoborem żelaza i inne jej rodzaje.
Stwardnienie rozsiane, jako leczenie uzupełniające.
Dolegliwości okresu przedmenopauzowego i przekwitania.
Choroby narządu wzroku.
Schorzenia pediatryczne.
STOSOWANIE:
Profilaktycznie i leczniczo pszczeli pyłek kwiatowy można stosować codziennie i cały rok. Jest on całkowicie bezpieczny! Kuracja pyłkowa powinna trwać min. 2-6 miesięcy w zależności od potrzeby. Jest to najkrótszy okres do wystąpienia oczekiwanego efektu leczniczego.
Przyjmujemy go doustnie, a dawka dzienna dla osoby dorosłej to 15-30-45g (odpowiada to ilości 1-2-3 łyżek stołowych) w dawkach podzielonych, po uprzednim rozpuszczeniu w ciepłej (nie gorącej!) wodzie, herbacie, mleku. Pyłek zaleca się spożywać 15-30 minut przed posiłkiem rano. Nie stosować na noc.
W calu zwiększenia przyswajalności przez organizm warto pozostawić miksturę na 2-3 godziny. Czas ten sprawia, że ziarna pęcznieją i pękają uwalniając swoją zawartość.
UWAGA! Kurację pyłkową należy rozpocząć od kilu gramów na dobę (łyżeczka do herbaty), stopniowo zwiększając ją w ciągu 3-4 dni, do zalecanej dawki optymalnej.
UWAGA!
Nie wolno samodzielnie zmieniać dotychczasowej terapii farmakologicznej, ponieważ może to skutkować poważnymi powikłaniami. Należy poinformować lekarza o zamierzaniu zażywania pszczelego pyłku kwiatowego, który należy traktować jako leczenie uzupełniające.
Czy pszczeli pyłek kwiatowy może być podawany dziecom?
Dzieci, szczególnie w wieku przedszkolnym i szkolnym, często narażone są na spadki odporności, a w związku z tym na infekcje. Pomaga on dzieciom, które mają problemy z niedostatecznym odżywianiem z braku łaknienia, niedobór witamin i pierwiastków śladowych. Zaleca się go także przy zespole złego wchłaniania z zaburzeniami trawienia, zaburzeniach wzrostu, przedłużającej się biegunce oraz innych objawach ze strony przewodu pokarmowego, przy zaburzeniach emocjonalnych, wychowawczych i odpornościowych oraz żywieniowych na różnych etapach rozwoju dziecka.
Dodatkowo, pszczeli pyłek kwiatowy pomaga w leczeniu chorób przewlekłych ze zwiększonym zapotrzebowaniem na składniki odżywcze, jak porażenie mózgowe, opóźnienie rozwoju psychicznego i fizycznego, choroby serca, zaburzenia neurologiczne i urazy.
Pyłek całkowicie bezpiecznie jest wprowadzać do diety dziecka od 3 roku życia – tak samo, jak miód. Dzieci chętnie zjedzą pyłek, kiedy usłyszą, że to super jedzenie pszczół dodające nadzwyczajnej siły! Pyłek pszczeli dla dzieci warto wprowadzać rozdrobniony, wymieszany z miodem.
Bibliografia:
Pszczeli pyłek kwiatowy w Apiterapii, Prof. dr hab. Ryszard Czarnecki, 2012
Pyłek, propolis, mleczko pszczele, Pismo Pasieka, 2012
Wielu z nas zna jedynie jeden dźwięk, który wydają pszczoły – bzyczenie. W rzeczywistości te niezwykłe owady wydają ich dużo więcej.
Wszystkie dźwięki, które wydają pszczoły służą do komunikowania się z innymi pszczołami. Brzmienie pszczelej rodziny bywa o różnym natężeniu. Dzięki temu pszczelarze uzyskują informację o aktualnym stanie ula. Przykładowo, gdy pszczoły są zdenerwowane brakiem pokarmu lub, co gorsze – brakiem matki, wydają dużo wyższe dźwięki. Jednak gdy bzyczą niskim tonem oznacza to, że są spokojne. Jeśli więc z wnętrza ula dobiega monotonny, niski głos, pszczelarze są spokojni, gdyż rodzina pszczela ma się dobrze. Do osłuchiwania pszczół można wykorzystywać gumową rurkę lub zwykły lekarski stetoskop.
Zróżnicowane dźwięki w ulu wydają także jego mieszkańcy. Na przykład matki, gdy są bardzo młode, śpiewają lub kwaczą, a podczas wędrówki na plastrach trąbią. Robotnice mają charakterystyczny śpiew wracając z pożytków, co ma służyć informowaniu o tym pszczoły znajdujące się w ulu. Jeszcze inne odgłosy wydają trutnie – buczą w bardzo charakterystyczny sposób, dzięki czemu łatwo rozróżnić na łące pszczołę robotnicę od trutnia.
Wideo pokazuje wnętrze ula, gdzie możemy usłyszeć jego brzmienie.
